İspanyol arkeologlar, dünyanın En Eski Şarabı, 2.000 Yıllık Roma Cenaze Urnunun İçinde insan külleriyle bulundu. İspanya’nın güneyindeki Carmona’da bir Roma mozolesi ortaya çıkardıklarında, insan kalıntıları ve belki de bazı eserler bulmayı bekliyorlardı. Beklediklerinden çok daha fazlasını buldular. Mezarın içinde, 2.000 yıllık bir cenaze külü çömleğinin içindekiler de dahil olmak üzere altı kişinin kalıntılarını, kırmızımsı bir sıvının içine batırılmış halde buldular. Herkesin şaşkınlığına göre, sıvı şarap çıktı. Zamanın ve mezarın içindeki diğer maddelerin etkisiyle rengini değiştiren beyaz bir şaraptı.
Antik şarapların moleküler izleri çanak çömlek duvarlarını boyarken bulunmuş olsa da, Cordoba Üniversitesi’ndeki arkeologlar bunun şimdiye kadar sıvı halde tespit edilen en eski şarap olduğunu iddia ediyor. Daha önce, hayatta kalan en eski şarap, 1867’de Almanya’nın Speyer kentinde bulunan MS dördüncü yüzyıl şarap şişelerindendi. Speyer Şişesi, aynı zamanda Römerwein aus Speyer olarak da bilinir, tarihin en eski şarap şişesiydi. Şişe, Speyer’deki Palatinate Tarih Müzesi’nin Şarap Müzesi bölümünde sergilenmektedir.
2019’da keşfedilen mezar, MS 1. yüzyılda yaşamış altı Romalıya ev sahipliği yapıyordu: Hispana, Senicio ve isimleri bilinmeyen dört kişi daha (iki erkek ve iki kadın). Arkeologlar, tamamen sağlam ve olağanüstü iyi korunmuş türbe karşısında şaşkına dönmüştü. Kalıntılar içine yerleştirildiğinden beri mezar tamamen kapalı kalmıştı. Bu, nihayetinde sıvı şarabı korumuş ve sıvının varlığının sel, sızıntı veya yoğunlaşma gibi diğer nedenlerini ortadan kaldırmıştı.
Carmona Şehri Belediye Arkeoloğu Juan Manuel Román, “İlk başta cenaze küplerinden birinde sıvı muhafaza edildiğini görünce çok şaşırdık” diye açıklıyor.
Beyaz bir çeşit olduğu düşünülen antik Roma şarabı, tüm bu yıllar boyunca sıvı formda muhafaza edilmiş olmasıyla dikkat çekicidir.
Sıvının doğasını belirlemek için Cordoba Üniversitesi’nden araştırmacılar gelişmiş kimyasal analiz teknikleri kullandılar. pH’ını, mineral tuzlarını ve kimyasal bileşiklerini inceleyerek onu Montilla-Moriles, Jerez ve Sanlúcar’dan gelen modern şaraplarla karşılaştırdılar. Endüktif Eşleşmiş Plazma Kütle Spektrometrisi (ICP-MS) kullanarak araştırmacılar şarapta yaygın olarak bulunan mineral tuzlarını belirlediler. Yüksek Performanslı Sıvı Kromatografisi-Kütle Spektrometrisi (HPLC-MS), tüm şaraplarda bulunan bileşikler olan polifenolleri tespit etmelerine ve miktarlarını belirlemelerine olanak sağladı.
Kuersetin ve apigenin dahil olmak üzere yedi spesifik polifenol tespit edildi ve sıvının %100 şarap olduğu doğrulandı. Şırınga asidinin yokluğu bunun başlangıçta beyaz şarap olduğunu düşündürüyor, ancak zamanla bozulma da bunun nedeni olabilir.
Çağdaş örneklerin eksikliği nedeniyle şarabın coğrafi kökenini belirlemek zordu. Ancak sıvıdaki mineral tuzları, özellikle Montilla-Moriles şarapları olmak üzere, eski Roma eyaleti Betis’teki modern beyaz şaraplardakilerle uyuşuyordu.
Romalılar şaraplarını öbür dünyada bile severlerdi
Şaraptaki sıvıda bulunan polifenoller, Endülüs’ün aynı bölgesinden gelen şaraplardakilerle uyuşuyordu. Roma döneminde şarap yalnızca bir içecek değildi, aynı zamanda kültürel ve dini öneme de sahipti ve genellikle ölenleri onurlandırmak için cenaze törenlerinde kullanılırdı. Mezarlara şarap eklenmesinin amacı, ölülere öbür dünyaya yolculuklarında eşlik etmekti.
Urnun bulunduğu Baetic bölgesi şarap üretimiyle ünlüydü. Columella gibi Romalı yazarlar, bazıları İspanya’nın Jerez bölgesinde kullanılan modern yöntemlerle karşılaştırılabilir olan o zamanki şarap yapım tekniklerini belgelediler.
Adamın şarap içindeki kalıntıları kendi başlarına ilginçtir ve antik Roma toplumundaki cinsiyet ayrımlarının daha az bilinen bir yönünü vurgular. Kadınların şarap içmesi yasaktı, bazı kutsal dini ritüellerden ve kurbanlardan men edilmeleri gibi diğer kısıtlamaların yanı sıra. Antik Roma’da şarap bir erkek içkisi olarak kabul edilirdi. Karısını içerken bulan bir koca, onu boşama veya hatta öldürme hakkına sahipti .
Bu kısıtlamalara rağmen, arkeolojik kanıtlar antik Romalı kadınların bazen şarap tükettiğini gösteriyor. Kabul ediyorum, şarapları belirli bir çeşit ve alkol derecesindeydi. Passum gibi belirli şarap türleri, bir tür tatlı kuru üzüm şarabı, cinsiyete dayalı içme parametrelerinin katı sınırları içinde belki de kabul edilebilirdi .
Carmona’daki mezar, kireçtaşı, kumtaşı veya cam ve kurşundan yapılmış altı küp içeriyordu. Adamın kalıntılarını şarap içinde tutan küpte ayrıca bir altın yüzük ve kemik parçaları da vardı. Başka bir küpte bir kadının kalıntıları, kehribar mücevherler, parfüm ve muhtemelen ipek olan kumaş parçaları vardı. Aynı İspanyol arkeolog ekibi tarafından 2023’te yayınlanan bir makaleye göre, amfora şeklindeki parfüm şişesi paçuli yağı içeriyordu. Daha az zengin olanlar, cenaze küpleri için çok sayıda niş bulunan tuğla bir yapı olan ortak bir kolumbaryum kullanıyordu.
Mezardaki eşyalar, ölen kişiye öbür dünyada eşlik etmek içindi. Carmo’yu Hispalis’e (Sevilla) bağlayan yol boyunca bulunan ve bir zamanlar bir kule ile işaretlenen mezar, artık Roma cenaze törenleri uygulamalarına ışık tutuyor ancak aynı zamanda şarap kültürüyle tarihi bir bağlantıyı da ortaya koyuyor.
Araştırmacılar, “Antik Roma’da, diğer toplumlarda olduğu gibi, ölümün özel bir anlamı vardı ve insanlar bir şekilde hayatta kalmak için hatırlanmak istiyorlardı” diye yazdı.
Yeni bulgular Arkeoloji Bilimi Dergisi‘nde yayımlandı.
Roma Şarabı Hakkında İlginç Gerçekler
Herkes İçin Şarap: Antik Roma’da şarap, kölelerden imparatorlara kadar tüm sosyal sınıflar tarafından tüketilen günlük bir temel gıdaydı. Bir lüks olmaktan çok bir ihtiyaç olarak görülüyordu ve askerlerin erzaklarına şarap dahil ediliyordu.
Amforalar: Antik Şarap Şişeleri. Romalılar şarabı amforalarda saklıyor ve taşıyorlardı; iki kulplu ve dar boyunlu seramik kaplar. Bu kaplar ticaret için elzemdi ve Akdeniz’deki gemi enkazlarında bulunmuşlardı; bu da Roma şarap ticaretinin ne kadar geniş bir alana yayıldığını gösteriyordu.
Çeşitli Aromalar ve Katkı Maddeleri : Roma şarapları genellikle bal, otlar ve baharatlar gibi çeşitli katkı maddeleriyle tatlandırılırdı. Ayrıca, benzersiz tatlar vermek için şarabı tütsülenmiş odalarda olgunlaştırma gibi teknikler de uyguladılar; bu, günümüz meşe fıçılama yöntemine benzer bir yöntemdi.
Küresel Etki: Roma İmparatorluğu, bağcılığın Avrupa’ya yayılmasında önemli bir rol oynamıştır. Bordeaux ve Ren Vadisi gibi günümüzün ünlü şarap bölgelerinin çoğu, kökenlerini Roma tarımı ve şarap yapım tekniklerine borçludur.
Şarap Yasaları ve Yönetmelikleri: MS 92’de İmparator Domitian, aşırı üretimi engellemek ve tahıl tedarikini korumak için İtalya’da yeni üzüm bağlarının yapılmasını yasaklayan bir kararname yayınladı. Bu, şarap düzenlemesinin bilinen en eski örneklerinden biridir.
Yorumlar
0 Yorumlar
